در طول تاریخ ایران، پادشاهان و فرنگ باوران به اصطلاح روشنفکر با نام ترقی و توسعه، بیشترین نقش را در بکارگیری و جایگزینی واژه های لاتین و بیگانه به جای لغات فارسی داشته اند.

با خروج آمریکا از برجام، برخی سیاسیون داخلی چشم امید به اروپا دوخته اند تا با کمک شرکت های اروپایی، سرمایه گذاری خارجی و تکنولوژی بالای وارداتی، مشکلات اقتصادی کشور را حل کنند. این رویکرد معیوب و بیمار، ریشه در روشنفکری غرب زده دارد.

مقدمه: انزوای خودخواسته روشنفکران و غیبت آنان در سپهر سیاسی-اجتماعی ایران مدتی است که مورد پرسش اهالی رسانه واقع شده است و برخی هم از «افول ستاره روشنفکری در آسمان ایران» سخن می‌گویند و برای ادعای خود 4 دلیل اقامه می‌کنند: «بحران مخاطب»، «به حاشیه رفتن عرصه عمومی»، «وضعیت غیر رقابتی فضای سیاسی» و «بی‌انگیز‌گی روشنفکران». اما جالب است که در چنین فضایی دکتر سید جواد میری و پروفسور فرید العطاس، جامعه‌شناس مالزیایی که بخوبی با جغرافیای فکری ایران آشنا است، فضای روشنفکری در ایران را پویا و اثرگذار ارزیابی می‌کنند. العطاس برای این قضاوت خود بسیار جالب دلیل می‌آورد: «همین که یک روزنامه، بحث روشنفکری دینی را موضوع میزگرد خود قرار داده است و ذهن روشنفکران و مردم را به چالش می‌کشد، نشان از آن دارد که روشنفکری در ایران به انزوا نرفته است.» به منظور «بررسی وضعیت روشنفکری در ایران و مقایسه‌اش با دیگر کشورهای آسیایی» با هم به گفت‌وگو نشستیم. «العطاس»، استاد دانشگاه ملی سنگاپور و «میری» دکترای فلسفه علم و ادیان و عضو هیأت علمی پژوهشگاه علوم ‌انسانی و مطالعات‌ فرهنگی است. ماحصل این گپ‌وگفت پیش‌ روی شما است.